Van pixels naar pagina’s: waarom digitale initiatieven zich aan print wagen

Pitchfork, Grantland en ACQTASTE ... meer en meer digitale uitgevers verlaten hun comfortzone en bestormen de printmarkt, met magazines die hun online werk offline voortzetten. Wat zit daar achter? 

Print is dood, sprak Egon Spengler in Ghostbusters, de filmklassieker uit 1984. Dertig jaar terug was hij met die befaamde uitspraak een pionier, vandaag zou hij geen uitzondering meer zijn. Al een tijdje wordt algemeen aanvaard dat het internet alle andere mediaplatformen overstijgt en dat het enkel een kwestie van tijd is voor gedrukt papier helemaal verdwijnt, ten voordele van schermen, e-inktweergaves of een of andere technologie die nu nog niet uitgevonden is. Nochtans duikt er ook een beweging op die de nobele printpers van de ondergang wil redden: 

• omdat men er nu eenmaal van houdt om woorden met onuitwisbare inkt op glad papier gedrukt te zien.
• omdat een mooi voorwerp, dat eeuwig blijft bestaan, of toch op zijn minst langer dan een opflikkerend smartphoneschermpje, toch ook zijn voordelen heeft.
• omdat men gelooft dat het virtuele, hoewel nuttig, niet altijd volstaat – en dat in deze wereld het reële nog altijd enige waarde heeft.

Notenschrift

Op de voorhoede staat onder meer Pitchfork, de website voor muziekjournalistiek die bekendstaat voor zijn uitgebreide en diepgaande recensies. Online bestaat Pitchfork sinds 1995, wat het in internettermen bijna een antiquiteit maakt. Hoewel het dus diepgeworteld is in het ongrijpbare, heeft het toch beslist een driemaandelijks magazine uit te geven.
The Pitchfork Review, waarvan het eerste nummer in december 2013 verscheen, was een publicatie met een beperkte oplage die zich toelegde op long form journalistiek, fotografie en een knappe lay-out. The Review, een kruising tussen een koffietafelboek en een publicatie die je oppikt bij de krantenboer, haalt het maximum uit het feit dat het tastbaar is: het is met andere woorden evenzeer een hebbeding als een informatiebron. Deze doelstelling blijkt ook uit de hoge prijs – bijna 20 dollar voor een nummer.

Puur prestige

De mensen achter Pitchfork zijn niet de enigen die het stof van hun drukpersen verwijderen. Sport- en cultuurblog Grantland lanceerde in 2011 een vergelijkbaar kwaliteitsmagazine. In datzelfde jaar kwam Style.com, populair bij fashionista’s, met zijn eigen tijdschrift op de proppen – eerder ironisch vermits de site een decennium terug begon als een online spin-off van Vogue en W, oude rotten in het printvak. In de tijdschriftenrekken kreeg Style.com gezelschap van glossy titels als Printed Pages (van de makers van de designblog It’s Nice That) en de tastbare versie van ACQTAST, een Canadese blog voor foodies.
Wat drijft deze digitale cracks om zich in de ouderwetse wereld van papier en inkt te wagen? Een combinatie van publiciteit en prestige. Met een fysiek magazine, op iemands koffietafel of in de rekken van de krantenwinkel, laat een merk zich zien op plaatsen waar dat anders niet zou gebeuren – handig als je weet dat het internet een nogal eenzame bedoening tussen de lezer en zijn scherm kan zijn. En ondanks de toenemende dominantie van digitaal, heeft hard copy ontegensprekelijk een cachet en status dat het virtuele nog ontbeert.

Een breder bereik

Een andere reden om het reële te omarmen, overtuigde het culinaire sociale netwerk Allrecipes en het medische naslaginstrument WebMD. Beide sites richten zich tot het grote publiek: mensen die van lekker eten houden en mensen die zich al eens zorgen maken over hun gezondheid – zowat iedereen dus.
Hoewel het internet verder en verder doordringt in ons leven, wil een betekenisvol aantal mensen er nog altijd helemaal niet aan. Voor sommige merken is print is dan ook het laatste ontbrekende stukje van de puzzel, waarmee ze ook de markt van niet-internauten weten aan te boren en zo de wereld verder kunnen veroveren.

Dus ook al jongleert u zelf uw iPad, Androidsmartphone, Kindle en desktop-PC, schrijf de oude getrouwe print nog maar niet te snel af. In het reële zit nog altijd waarde.